සිනාසියන් පුත,

සිනාසියන් පුත කිරිදත් පෙන්නා මා අමතන විට සුරතල් පුතේ කියා.


සෑම දරුවෙක්ම මිහි මවට එක හා වන් සම්පතකි, ඊට දුප්පත් පොහොසත් කම් බලපාන්නේ නැත. යදින්නකගේ වුවත් රැජිනකගේ වුවත් දරුවන් යනු අහිංසක සිත් ඇති විකසිත නොවූ පුංචි මල් කැකුළු මය, සමාජ විශමතාවය, සමාජ අසාදාරනය, හා සමාජ කෘරත්වය තුල ඒ විකසිත නොවූ පුංවි මල් කැකුළු වසන්තයට පෙර විනාශ වී යනවා නම් කෙතරම් කනගාටු දායකද? වරද කොතැනක සිදු වුවත් වන්දිය පුංචි මල් කැකුලක අනාගතය නම් අප ජීවත් වන සමාජය කෙතරම් ශිෂ්ඨ සම්පන්නදැයි නැවත සිතිය යුතු නොවෙයිද?

නැවත සිතිය යුතු මේ සංවේදී සමාජ සංසිද්ධිය පිලිබඳව කලෙකට ඉහතදී ආචාර්ය අජන්තා රණසිංහයන් තම පද වැලක මෙසේ ලියා තබන්නට විය. මෙහි ගී තනු ස්ටැන්ලි පීරිස් මහතාගේ හා ගායනය මිල්ටන් මල්ලව ආරච්චි මහතාගේ මියුරු හඬිනි.

♪ වීදි කොනේ මාවත අද්දර
අඬනා කිරිදරුවෝ
කවදා හෝ නුඹ වියපත් වූදා
පියා කොහේදැයි මවගෙන් අසනු එපා.. ♪ ♫
මමත් පියකි පුත නුඹ වැනි දරුවකුගේ

මටත් දැනේ ඔය පොඩි සිත දැවෙන රඟේ
බලා ඉඳිමි මම නුඹ නලවන්නට
පොඩි හිස අතගා සුරතල් පුතේ කියා..

වීදි කොනේ... ♪ ♫

පියෙක් ඉඳියි පුත නුඹටත් කොතැනක හෝ
පිනක් නැතිද ඒ සෙවනේ ඉන්න අහෝ
සිනාසියන් පුත කිරිදත් පෙන්නා
මා අමතන විට සුරතල් පුතේ කියා..
වීදි කොනේ... ♪ ♫