මෙම ගීය බන්දුල නානායක්කාරවසම් මහතා අතින් සුනිල් එදිරිසිංහයන් වෙනුවෙන් රචනා වන තවත් සුවිශේෂී ගීතයකි. එහි මියුරු සර රෝහණ වීරසිංහයන් අතිනි. එක්තරා පෙම්වතෙකු විසින් තම යුවතියක වෙත කරන්නා වූ සදාදරණීය ප්‍රේම යෝජනාවක් මෙන්මෙ බලාපොරොත්තුවක සේයාවන් පිලිබඳ මෙහි අරුත තුල දෝලනය වන බව මගේ අදහසයි.
නිම් තෙරක් නොදුටු මේ ලෝකයේ
රුදු සපුන් නිබඳ සරනා බිමේ //
ඔබේ සිනා වත මගේ නවාතැන
අරුණු විහිදුවාවී ජීවිතයේ
ගීතයේ පලමු කොටස තුලම ඇයව විශ්වාසණීය බලාපොරොත්තුවක් වෙත ගෙනයන්නට පෙම්වතා උත්සුක වන සෙයකි. නිම් හිම් නොපෙනෙන, නොයෙක් විශ වලින් ගහන මිනිසුන් පිරි සමාජය තුල ඔහුගේ රැකවරණය අභියස ඇයට දොම්නසක් නොවන වත පිරුනු සිනහව රැඳෙනු දැකීම ඔහුගේ බලාපොරොත්තුවයි, නැතහොත් ඇගේ සිනාව ඔහුගේ නවාතැනයි. සත්‍ය ලෙසම ඔහුගේ පරම අභිලාශය ඇගේ සතුටයි. ඉතින් එවන් ප්‍රේමයක අරුණු උදා නොවේ යැයි කිව හැකිද.
"ගීතයේ දෙවන පද පෙලෙහි සපුන් යන්න වෙනුවට සතුන් යන්න යෙදුවද තනුව හා සමපාත වන නමුත් එය සපුන් ලෙස ගැනීම තරමක් දුරට අරුතේ හැසිරීම වඩා තීව්ර කිරීමක් බව මගේ අදහසයි. සපුන් ලෙස ගන්නා මේ යෙදුම සර්පයන් ලෙසට නිර්වචන දිය හැක. සත්ව ලොකයේ ඇතැම් සර්පයන් යනු ශරීර ප්‍රමාණයට සාපේක්ශව මාරාන්තික විශ සඟවාගත් ජීවින් කොටසකි. එවන් වූ මතුපිටින් නොපෙනෙන වීශ ඝෝර මිනිසුන් පිරි සමාජයක ඇය වෙත පාන සෙනෙහසේ ස්වරූපය මේ තුල කදිම ලෙසින් නිරූපනය වෙයි.
රැල් නගා ගලන ගංගා දියේ
මං වසා දමනු හැකිදෝ කෙසේ //
සොයා සයුරු දිය හඹා ඇවිත් ගඟ
සදා සැඟව යාවී සාගරයේ
ගඟක රැල් නැඟෙනුයේ පටු වූත් බාධක පර අතරින් ගලන්නා වූ කොටසකය. නමුත් ඒ වූ බාධක වලට ගඟේ ගමන නවතා ලිය නොහැකිය. ගඟ නියත ලෙසම සයුර සිප සැඟව යනු ඇත. මේ තුල ඔහුගේ ප්‍රේමයේ එකායන අධිශ්ඨානය නිරූපනය කරන්නාක් වැනිය. (ඇතැම් විට ඇය වෙත කරන්නා වූ පෙම් යෝජනාව තරමක ප්‍රභල වැඩි දෝ යැයි ගීතයේ මේ කොටස ඇසූ වරෙක මට සිතුණි)
සිල් බිඳී මුවන් කැලඹූ වනේ
බිම නොලා නෙලූ ඵල මාවතේ //
සදා ඔබේ ගිම් බෙදාගනිම් මම්
තැවුල් සැඟව යාවී මාරුතයේ
වනය තුල මුවන්ගේ සිල් බිඳෙනුයේ අනතුරක සේයාවකදීය. එතුල සියල් සත්වයන්ද කැලඹෙන්නේ නිරායාසයෙනි. නමුත් මේ කටුක ගමන් මග තුල ඇය වෙනුවෙන් නෙළු නොඉඳුල් ප්‍රේමයේ ඵලයන් බිම දමා යන්නට මේ පෙම්වතා සූදානම් නැත. සදාකාලිකව ඇගේ ජීවන ගමනේ විඩාව බෙදා ගැනීම ඔහුගේ ප්‍රේමණීය බලාපෙරොත්තුවයි. එවන් පෙමක තැවුල් නම් කෙසේ විය හැකිද?
